ಕಾಲ - ಸಮಯ - ವೇಳೆ
ಕಾಲ - ಸಮಯ - ವೇಳೆ | |
‘ಕಾಲ’, ‘ ಸಮಯ’, ‘ವೇಳೆ’ - ಈ ಪದಗಳನ್ನು ಭೂತ, ವರ್ತಮಾನ, ಭವಿಷ್ಯದ ಸೂಚಕ ಪದಗಳನ್ನಾಗಿ ಈ ಕವನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಯೋಗಿಸಲಾಗಿದೆ. ಮಾನವ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸಮಯದ ಪಾತ್ರ ಅತಿ ಮೂಲಭೂತವಾದದ್ದು. ಸಮಯ ಶಕ್ತಿಯ, ಎನರ್ಜಿಯ (ಯತ್ನ ತತ್ವದ) ಸ್ವರೂಪ. ಜೀವಕ್ಕೆ ಇರುವ ಸಮಯ (ಕಳೆದದ್ದೂ ಕೂಡ) ಪರಿಮಿತ. ಅದರ ಅಧೀನಕ್ಕೆ, ಸದಾ ಒಳ, ಹೊರ ಪೈಪೋಟಿ ನಡೆಯುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. ಅದರ ಹತೋಟಿ ತಪ್ಪಲು ಕಾರಣ ಹೊರ ಶಕ್ತಿ, ನಮ್ಮ ಮೌಢ್ಯ, ದಾಕ್ಷಿಣ್ಯ, ಅನಾರೋಗ್ಯ, .... ತನ್ನತನ ಸ್ಥಾಪಿಸಲು, ಈ ದ್ವಂದ್ವದಲ್ಲಿ ಸಮತೋಲನದ ಗಳಿಕೆ ಮುಖ್ಯ. ಬೇರೆಯವರ ಸಮಯವನ್ನು ಹಾಳು ಮಾಡುವುದು, ಅಲಕ್ಷಿಸುವುದು ಕದಿಯುವಿಕೆಗೆ ಸಮಾನ. ನಮ್ಮ ಸಮಯ ಅಮಿತವಾದದ್ದಲ್ಲ ಎಂದಿರುವಾಗ, ಸಮಂಜಸವಾದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಲ ಕಳೆಯುವುದು ಏಳ್ಗೆಗೆ ಮುಖ್ಯ. ಹಾಗಾದರೆ ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಸಮಯ ವಿಕಾಸವಾದದ (ಎವಲೂಶನ್ನ) ಒಂದು ಮೂಲ ತತ್ವವೇ? ಉಳಿದ ಸಮಯ ಮಿತವಾದದ್ದಾದರೂ ಅದು ಅಮಿತವೆಂಬುದೇ ನಮ್ಮ ಭ್ರಮೆ. ಇದು ಸೃಷ್ಟಿ ನಿಯಮದ, ಚೈತನ್ಯದ ನಿರಂತರತೆಯನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ (ವಿಕಾಸವಾದದ) ಒಳ ತಂತ್ರವೇ? | |
ನಡೆವ ಸಮಯವೆ ‘ ಸಮಯ’- ಗಳಿತ ಗಳಿಗೆಯ ಈಳೆ. ಕಾಲವರಿವುದು ಸಮಯ ಕಳೆದಾದ ಮೇಲೆ, ಜಾಲವರಿಯದು ನಿಯಮ ವೇಳೆಯಾ ಲೀಲೆ.
ಸಮಯದಲಿ
ಶಕ್ತಿ,
ಸಿರಿ,
ಬಲ,
ಯತ್ನ
ತತ್ತ್ವ,
ಊಳಿಗದ
ನೊಗ
ಕಟ್ಟಿ
ಸಮಯ
ಮನುಜನ
ದುಡಿಸೆ,
ಹಿಡಿತದಲಿ
ಇರೆ
ಹೊತ್ತು
ಜೀವಾತ್ಮ
ಕ್ಷೇಮ,
ಇರೆ
ಸ್ವಂತ
ಸಮಯಕೆ
ಧೃತ
ಕಾಟ
ಕೋಟಿ,
ಪರರ
ತೆರಪಿನ
ಪೋಲು,
ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯ
ಕಳವು;
ಇರುವ
ಮಿತ
ಎಡೆಯ
ಬೌದ್ಧಿಕ
ಬಳಕೆ
ಬಲು
ಕಠಿಣ,
ಕಾಲ
ಕಳೆದುದು
ಮಿತ,
ವೇಳೆ
ಉಳಿದುದೂ
ಮಿತ, |