ಅಪ್ಪ
- ಉಗಮ ಶ್ರೀನಿವಾಸ
ನನ್ನ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬರುವ
ಚಿತ್ರ ಇದು.
ಆತ
ಸಿಂಬಳ
ಸೋರುತ್ತಿದ್ದ
ನನ್ನನು
ಹೆಗಲ
ಮೇಲೆ
ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು
ಊರೂರು
ಅಲೆಸುತ್ತಿದ್ದು
.
ಇಸ್ಪೀಟ್
ಎಲೆಯಲ್ಲಿ
ಹುದುಗಿದ್ದಾಗ
ತನ್ನ
ಪಕ್ಕ
ಮಗ
ಇದ್ದರೆ
ಗೆಲ್ಲುತ್ತೇನೆಂದು
ನಂಬಿ
ಶಾಲೆಗೆ
ಚಕ್ಕರ್
ಹಾಕಿಸಿ
ಕೂರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದು
.
ವರ್ಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ
ರಾತ್ರಿ
ಪೂರಾ
ನಡೆಯುವ
ಜಾತ್ರೆಗೆ
ಹೇಗೋ
ಹಣ
ಕೂಡಾಕಿ
ಹೊತ್ತಲ್ಲದ
ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ
ಕಾಮತ್ರ
ಹೋಟೆಲ್ನಲ್ಲಿ
ಮಸಾಲೆ
ದೋಸೆ
ಕೊಡಿಸಿ
ಮಾರನೆ
ದಿನ
ಊರೆಂಬೊ
ಊರಿಗೆ
ದೋಸೆ
ಕೊಡಿಸಿದರ
ಬಗ್ಗೆ
ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದು
.
ಮೀಸೆ
ಚಿಗುರಿದ
ವಯಸ್ಸಲ್ಲೂ
ನನ್ನನು
ತನ್ನ
ಹೊಟ್ಟೆ
ಮೇಲೆ
ಮಲಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದು
.
ಪಾಠವನ್ನು
ಉರುಹಚ್ಚಿ
ಎಲ್ಲರ
ಬಳಿ
ಸೈ
ಅನ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾಗ
ಎ
ಪ್ಲಸ್
ಬಿ
ಹೋಲ್
ಸ್ಕ್ವೇರ್
ಸೂತ್ರ
ಕೇಳಿ
ಗೊತ್ತಾಗದೆ
ಪೆಚ್ಚಾದ
ನನ್ನ
ಮುಖ
ನೋಡಿ
ಹಿರಿ
ಹಿರಿ
ಹಿಗ್ಗಿದ್ದು
ಮಾಡಿದ
ಮುಖಭಂಗಕ್ಕೆ
ಸಿಟ್ಟಾಗಿ
ಮಾತಾಡದೆ
ಮುದುರಿ
ಕೂತಾಗ
ತನ್ನೆದೆಗೆ
ಆನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದು
.
ನಿಜಕ್ಕೂ
ಅಮ್ಮನಂತಲ್ಲಾ
!
ಆಕೆ
ನನ್ನ
ಕನಸಿಗೆ
ಕಣ್ಣಾಗಿದ್ದರೆ
ಈತ
ಬದುಕಿಗೆ
ಊರುಗೋಲಾಗಿದ್ದ
.
ನ
ನೆನಪು
ಈಗ
ಮಾಸುತ್ತಿದ್ದರೂ
ಆತನ
ಸಿಡುಕು,
ಅಸೂಯೆ
ಮೊಗೆಯುವ
ಜೀವನ
ಪ್ರೇಮ
ಎಲ್ಲವೂ
ನೆನಪ
ಚಪ್ಪರದಲ್ಲಿ
ಹಾಯತೊಡಗಿದಾಗ
ಅನ್ನಿಸಿದ್ದು
ಒಂದು
ಕ್ಷಣೊತ್ತಾದರೂ
ಬದುಕಬೇಕು
ನಂತೆ.