ಅಸ್ತಿತ್ವ

• ಮೀರಾ ಪಿ.ಆರ್‌.
  [email protected]

ಕನ್ನಡಿ ಮುಂದೆ ನಿಂತು

ರೆಪ್ಪೆ ಮಿಟುಕಿಸದೆ ನೋಡಿದಾಗ

ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ದಿಟ್ಟಿಸಿದ್ದು,

ಯಾರ ಮುಖ ?

ಯಾರದೀ ಕಣ್ಣು , ತುಟಿ ?

ಯಾರಿಂದ ಬಂದ ಬಣ್ಣ ?

ಯಾರ ಬಳುವಳಿ ಈ ನಗು ?

‘ಸಿಡುಕಿದಾಗ ಗಂಟಾಗುವ ಹುಬ್ಬು,

ನಕ್ಕಾಗ ಗಲ್ಲದ ಬಳಿ ಬೀಳುವ ಗುಳಿ ಮಾತ್ರ

ನನ್ನದೇ’ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ,

ಪ್ರತಿನೋಟ ಬೀರಿರುವ ಈ ಬಿಂಬ

ಯಾರ ಮಗು ?

ಶಬ್ದಮಣಿದರ್ಪಣವ ಬೋಧಿಸಿದ
ಗುರುಗಳಿಗೆ
ಈಗ Alzheimers ಖಾಯಿಲೆ
ಮರೆತು ಹೋಗಿದೆ ಅವರಿಗೆ
ನನ್ನ ಹೆಸರು
ಜೊತೆಗೆ ಅವರದ್ದೂ.
ಅದೇ ಮುಖದ ಅವರು ಕಳೆದುಹೋಗಿದ್ದೆಲ್ಲಿ ?

Art ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಬೆತ್ತಲೆ ನಿಂತ
ದೇಹಗಳೆಲ್ಲ
ಹೆಸರಿನ ಹಂಗು ಕಳೆದುಕೊಂಡು, ಬರಿಯ
ಬಣ್ಣಗಳಾಗಿ, ಆಕೃತಿಗಳಾಗಿ
ನನ್ನ canvas ತುಂಬುವಾಗ,
ಅನ್ನಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಕೂಡ
‘ಯಾರಿದ್ದಾರೆ ಇವರೊಳಗೆ?’
ಎಂದು.

ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ನಾನು
ನೋಡಿದಾಗೆಲ್ಲ ಕಾಣುವುದು
ನನ್ನನ್ನೆ.

ಕವಿತೆಯ ಕುರಿತು ಏನನ್ನಿಸಿತು- ತಪ್ಪದೇ ಬರೆಯಿರಿ