ಪಚನವಾಗುವಷ್ಟೇ ವಿಷವ ತುಂಬಿ...

ಸಿಹಿಯನ್ನು ಪೇಜುಗಟ್ಟಲೇ, ಅದು ಕಹಿಯಾಗುವ ತನಕ ವರ್ಣಿಸಬಹುದು! ಆದರೆ ವಿಷವನ್ನು ಬಣ್ಣಿಸುವುದು ಹೇಗೆ? ಬಣ್ಣಿಸಲು ಅವರು ಉಳಿದಿದ್ದರೇ ತಾನೇ? ವಿಷದ ರುಚಿ ನೋಡಲು ಅಂಜಿದ ನಂಜುಂಡನೇ, ಕಂಠಲಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಜಾಣತನ ತೋರಿಸಿದ್ದಾನೆ! ವಿಷದ ವಿಷ(ಯ) ಹೀಗೆಲ್ಲ ಇರಬೇಕಾದರೇ, ವಿಚಿತ್ರಾನ್ನದಲ್ಲಿ ಈ ವಾರ ವಿಷ(ಯ) ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಗಿದೆ!

• ಶ್ರೀವತ್ಸ ಜೋಶಿ

‘‘ಅತಿಯಾದರೆ ಅಮೃತವೂ ವಿಷವಾಗುತ್ತದೆ’’ ಎನ್ನುತ್ತದೆ ಗಾದೆ. ಈ ಗಾದೆಯನ್ನು ಪದಶಃ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿಸಿದರೆ ‘‘ಸ್ವಲ್ಪೇ ಸ್ವಲ್ಪವಾದರೆ ವಿಷವೂ ಅಮೃತವಾಗುತ್ತದೆ’’ ಎಂದುಕೊಳ್ಳಬಹುದೇ? ಪರವಾ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ನೀವು ಹಸಿರುನಿಶಾನೆ ತೋರಿಸಿದರೆ ನಾನು ನಿಮಗೀಗ ಸ್ವಲ್ಪೇ ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಷವನ್ನು ಕೊಡಬಯಸುತ್ತೇನೆ!

ಎಲಾ ಇವನ...! ಎಂದು ಮೂಗಿನಮೇಲೆ ಬೆರಳಿಟ್ಟು ದಿಗಿಲುಪಡಬೇಡಿ. ‘‘ವಚನದಲ್ಲಿ ನಾಮಾಮೃತ ತುಂಬಿ...’’ ಎಂಬ ಶೀರ್ಷಿಕೆಯ ಹರಟೆಯನ್ನು ಕಳೆದಸಲ ಬರೆದಾದ ಮೇಲೆ ಈವಾರ ಅದಕ್ಕೆ ಹೊಂದುವಂತೆ, ಆದರೆ ಅಮೃತ ಅತಿಯಾಗಿ ವಿಷವಾಗದಂತೆ, ಇನ್ನೊಂದು ಹರಟೆಯನ್ನು ಹೆಣೆಯಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡಿರುವುದರ ಫಲಿತಾಂಶವೇ ಈ ಲೇಖನ.

‘‘ವಿಷಯ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿ ವಿಷ ಆಗಿದೆ’’ ಎಂದು ಕನ್ನಡ ಪದಬಂಧದ ಸುಳಿವಿನಂತೆ ನಿಮ್ಮ ಯೋಚನಾಲಹರಿ ಹರಿದರೂ ಸರಿಯೇ, ಇವತ್ತಿನ ವಿಷಯ ‘ವಿಷ’! ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಇದು ನಿಮಗೆ ಕಿಂಚಿತ್ತೂ ಅಪಾಯವಿಲ್ಲದ ವಿಷ(ಯ). ನಿಮ್ಮ ಅಂಗಾಂಗಗಳಲ್ಲಿ (ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ತಲೆಯಲ್ಲಿ) ಪಚನವಾಗುವಷ್ಟೇ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಕೊಡಲ್ಪಡುತ್ತಿರುವ ವಿಷ(ಯ).

ಹಾಗಾಗಿ ವಿಷ(ಯ) ಭೋಗದ ತೃಣಕ್ಕೆ ಉರಿಯಾಗುತ್ತ, ನಿಶಿಹಗಲು ಶ್ರೀಹರಿಯ ನೆನೆಯುತ್ತ... ಇದನ್ನು ಸೇವಿಸಿ ಸವಿಯಿರಿ. ಒಂದೊಮ್ಮೆಗೆ ವಿಷಕಂಠರಾಗಿ!

‘ವಿಷ’ದ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯತೊಡಗಿದರೆ ವಿಷಯಗಳೆಲ್ಲ ಒತ್ತರಿಸಿ ಬರುತ್ತಿವೆ. ಅವನ್ನೆಲ್ಲ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿಯಷ್ಟೇ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿ ಆಮೇಲೆ ಇವತ್ಯಾಕೆ ವಿಷವೇ ವಿಷಯವಾಯಿತೆಂಬುದರ ಅಸಲಿ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತೇನೆ. ನಾವು ಚಿಕ್ಕವರಿದ್ದಾಗ ಆಡುತ್ತಿದ್ದ ಹೊರಾಂಗಣ ಆಟಗಳಲ್ಲಿ ‘ವಿಷಾಮೃತ’ ಎಂದೂ ಒಂದು ಆಟವಿತ್ತು. ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕುಂಟಲಪಿ ಅಥವಾ ಓಡಿಮುಟ್ಟಾಟ ಇದ್ದಂತೆಯೇ, ಅಥವಾ ಸ್ವಲ್ಪ ಎರ್ರಾಬಿರ್ರಿಯಾದ ಖೊ-ಖೊ ಇದ್ದಂತೆ ಎಂದೂ ಹೇಳಬಹುದು. ಒಂದು ತಂಡದವರು ಎದುರಾಳಿ ತಂಡದ ಯಾರಿಗಾದರೂ ‘ವಿಷ’ ಕೊಟ್ಟರೆ (ಮುಟ್ಟಿ ‘ವಿಷ!’ ಎಂದಾಗ ಅವನು ಅಲ್ಲೇ ಕುಕ್ಕರಗಾಲಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಬೇಕು) ಎದುರಾಳಿ ತಂಡದವರಾರಾದರೂ ಅವನಿಗೆ ‘ಅಮೃತ’ ಕೊಡಬೇಕು (ತಲೆಮುಟ್ಟಿ ‘ಅಮೃತ!’ ಎಂದಾಗ ಅವನು ಎದ್ದು ಆಟ ಮುಂದುವರಿಸತೊಡಗುತ್ತಾನೆ).

ನಾನು ಮೂರನೇ ಅಥವಾ ನಾಲ್ಕನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿರುವಾಗ ಅಂತ ನೆನಪು - ‘‘ಕಾರ್ಕಳದ ಸುತ್ತಮುತ್ತ ಯಾರೋ ವಿಷ ಇಂಜಕ್ಷನ್‌ ಕೊಟ್ಟು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಸಾಯಿಸುವವರು ಬಂದಿದ್ದಾರಂತೆ... ಸಾಣೂರಿನಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮಗು ಸತ್ತಿತಂತೆ... ಇನ್ನೊಂದು ಕೇಸ್‌ ಮೂಡಬಿದ್ರೆಯಲ್ಲಾಯ್ತಂತೆ...’’ ಎಂಬ ಭಯಾನಕ ಸುದ್ದಿ ಹಬ್ಬಿತ್ತು! ಅದರ ಸತ್ಯಾಸತ್ಯತೆ ಕೊನೆಗೇನಾಯ್ತೋ ನೆನಪಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ‘ವಿಷ’ದ ಬಗ್ಗೆ ಭಯಭೀತರಾದ ನಾವು ವಿಷಾಮೃತ ಆಟಕ್ಕೇ ವಿಷ ಕೊಟ್ಟುಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆವು! ವಿಷ-ಸಾವು-ದುಃಖ ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ದುರ್ಗಂಧಗಾಳಿಯೂ ಇಲ್ಲದ ಆದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಆ ಗಾಳಿಸುದ್ದಿ ನಮಗೆಲ್ಲ ಬಿರುಗಾಳಿಯಾದದ್ದು ಹೌದು.

ಅದೇ ಹೇಳಿದ್ನಲ್ಲಾ ವಿಷದ ಬಗ್ಗೆ ಎಷ್ಟೂ ವಿಷದೀಕರಿಸಬಹುದು - ವಿಷಹಾಲುಣಿಸಲೆತ್ನಿಸಿದ ಪೂತನಿಯನ್ನು ಬಾಲಕೃಷ್ಣನೇ ಕೊಂದುಮುಗಿಸಿದ ಪುರಾಣಕಥೆಯಿಂದ ಹಿಡಿದು ‘‘ಪ್ರೀತಿ ಮಾಡಬಾರದು... ಮಾಡಿದರೆ ವಿಷವ ಕುಡಿಯಬಾರದು...’’ ಎಂದು ಹೇಳಿಯೂ ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ ವಿಷ ಕುಡಿದು ರಣಧೀರ (ಹೆಣಧೀರ?)ರಾದ ಪ್ರೇಮಿಗಳ ಕಥೆಗಳವರೆಗೆ. ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಿದ್ಧರಾಗಿರುವ ವಿಷವೈದ್ಯರಿಂದ ಹಿಡಿದು ಅಮೆರಿಕದ ಅತ್ಯಾಧುನಿಕ ಪ್ರಯೋಗಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಾರ್ಯಪ್ರವೃತ್ತರಾಗಿರುವ ವಿಷವಿಜ್ಞಾನಿಗಳವರೆಗೆ.

ಭೋಪಾಲ್‌ನಲ್ಲಿ ವಿಷಾನಿಲ ಸೋರಿಕೆಯಿಂದಾದ ದುರಂತದಿಂದ ಹಿಡಿದು ಡಿಸ್ಕವರಿ ಅಥವಾ ನ್ಯಾಶನಲ್‌ ಜಿಯಾಗ್ರಾಫಿ ಚಾನೆಲ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಇಂಡಿಯನ್‌ ಕಿಂಗ್‌ ಕೋಬ್ರಾ ಹೆಚ್ಚು ವಿಷಕಾರಿಯೇ ಆಸ್ಟ್ರೇಲಿಯಾದ ಹಾಕ್ಸ್‌ಬಿಲ್‌ ಟರ್ಟಲ್‌ಸ್ನೇಕ್‌ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ವಿಷದ್ದೇ ಎನ್ನುವ ಡಾಕ್ಯುಮೆಂಟರಿಗಳವರೆಗೆ. ನಾವು ಕುಡಿಯುವ ಪೆಪ್ಸಿ/ಕೋಕ್‌ಗಳೂ ಹೇಗೆ ವಿಷಕಾರಿಯಾಗಿರುತ್ತವೆಯೆಂಬ ಜಾಗೃತರ ಉಪದೇಶಗಳಿಂದ ಹಿಡಿದು ‘‘ಮದ್ಯವೆಂದರೆ ಸ್ಲೊ ಪಾಯ್ಸನ್‌ ಅಂತೆ! ಪರ್ವಾ ಇಲ್ಲ... ಸಾಯುವ ತರಾತುರಿಯುಳ್ಳವರು ವಿಷವನ್ನೇ ಕುಡಿಯಲಿ, ನಾನಂತೂ ವಿಸ್ಕಿಯನ್ನೇ ಕುಡಿಯುತ್ತೇನೆ...’’ ಎನ್ನುವ ಅಜಾಗೃತರ ಉವಾಚಗಳವರೆಗೂ.