ಭಾರತೀಯ ಉಪ್ಪು ಉದ್ಯಮಕ್ಕೆ ಇರುವ ತೊಡಕುಗಳೇನು?

ನವದೆಹಲಿ, ಜೂ.28: ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಉಪ್ಪು ಉದ್ಯಮವು ಉಪ್ಪನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸಲು ಮತ್ತು ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯ ಬೇಡಿಕೆಯನ್ನು ಪೂರೈಸಲು ಹಲವಾರು ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿದೆ. ರೈತರು ಉತ್ಪಾದಿಸುವ ಇತರ ಆಹಾರ ಬೆಳೆಗಳಂತೆ ಎಂಎಸ್‌ಪಿ ಸಿಗದೆ ಉಪ್ಪಿನ ರೈತರೂ ಸಂಕಷ್ಟದಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. ಸಾಮಾಜಿಕ ಭದ್ರತೆ ಜತೆಗೆ ಸರಿಯಾದ ಕೂಲಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಕಲ್ಪಿಸಬೇಕು ಎಂದು ರೈತರು ಆಗ್ರಹಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಯುಎಸ್ಎ ಮತ್ತು ಚೀನಾ ನಂತರ ಭಾರತವು ವಿಶ್ವದ ಮೂರನೇ ಅತಿದೊಡ್ಡ ಉಪ್ಪು ಉತ್ಪಾದಕ ದೇಶವಾಗಿದೆ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ, ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಸುಮಾರು 30 ಮಿಲಿಯನ್ ಟನ್ ಉಪ್ಪನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಭಾರತವು ತನ್ನ ಒಟ್ಟು ಉತ್ಪಾದನೆಯಿಂದ ಸುಮಾರು 10 ಮಿಲಿಯನ್ ಟನ್ ಉಪ್ಪನ್ನು ರಫ್ತು ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳು ಸುಮಾರು 12.5 ಮಿಲಿಯನ್ ಟನ್ ಅನ್ನು ಬಳಸುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಚಿಲ್ಲರೆ ಗ್ರಾಹಕರು ಉಳಿದವನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಾರೆ. 55ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ದೇಶಗಳು ಭಾರತದಿಂದ ಉಪ್ಪನ್ನು ರಫ್ತು ಮಾಡುತ್ತಿವೆ.

ಕ್ರಮವಾಗಿ ಒಟ್ಟು ಉಪ್ಪು ಉತ್ಪಾದನೆಯ 76% ಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಮಾಣವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಗುಜರಾತ್ ಅಗ್ರಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದೆ ಮತ್ತು ನಂತರದ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ರಾಜಸ್ಥಾನ, ತಮಿಳುನಾಡು, ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶ ಮತ್ತು ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ. ಗುಜರಾತಿನ ಖರಘೋಡಾ (ಸುರೇಂದ್ರನಗರ ಜಿಲ್ಲೆ), ಭಾವನಗರ, ಪೋರಬಂದರ್ ಮತ್ತು ರಾನ್ ಆಫ್ ಕಚ್‌ನಲ್ಲಿ ಉಪ್ಪು ವ್ಯಾಪಾರವು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದುತ್ತದೆ.

ಉಪ್ಪನ್ನು ಹಿಮಾಚಲ ಮತ್ತು ರಾಜಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಗಣಿಗಾರಿಕೆಯಿಂದ ಕೊಯ್ಲು ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇತರ ರಾಜ್ಯಗಳು ಸಮುದ್ರದ ನೀರಿನ ಸೌರ ಆವಿಯಾಗುವಿಕೆ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಿಂದ ಅದನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸುತ್ತವೆ. ಗುಜರಾತ್‌ನಲ್ಲಿ, ಉಪ್ಪು ಕೊಯ್ಲು ಋತುವು ಮಾರ್ಚ್‌ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಕರಾವಳಿ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ವಿಸ್ತೃತ ಮಾನ್ಸೂನ್‌ನಿಂದ ಇದು ತಡವಾಗಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿದೆ.

ಭಾರತೀಯ ಉಪ್ಪು ತಯಾರಕರ ಸಂಘದ (ಐಎಸ್‌ಎಂಎ) ಅಧ್ಯಕ್ಷ ಭರತ್ ರಾವಲ್, ಫೈನಾನ್ಶಿಯಲ್ ಎಕ್ಸ್‌ಪ್ರೆಸ್‌ಗೆ ಮಾತನಾಡಿ, ಕಳೆದ ವರ್ಷ ಅಕ್ಟೋಬರ್ ಮೊದಲ ವಾರದವರೆಗೆ ರಾಜ್ಯವು ಮಳೆಯನ್ನು ಕಂಡಿದೆ. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, ಉಪ್ಪಿನ ಪ್ಯಾನ್‌ನ ನಿರ್ವಾಹಕರು ಕೊಯ್ಲು ಮಾಡಲು ಕಡಿಮೆ ಸಮಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ.

ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ, ಮಾನ್ಸೂನ್ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್‌ನಲ್ಲಿ ಕೊಯ್ಲು ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಉಪ್ಪು ನೀರನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಲು ಒಡ್ಡುಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದಲ್ಲದೆ, ಉತ್ಖನನವು ಅಕ್ಟೋಬರ್‌ನಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಎರಡು ಮೂರು ತಿಂಗಳುಗಳಲ್ಲಿ ನೀರು ಒಣಗಿದಾಗ, ಉಪ್ಪು ದಪ್ಪ ಪದರವನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತದೆ. ಮೇಲಿನ ಪದರವನ್ನು ಶುದ್ಧ ಉತ್ಪನ್ನವಾಗಿ ಬಳಕೆಗಾಗಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಉಳಿದ ಪದರಗಳನ್ನು ಮುಂದಿನ ಮಾನ್ಸೂನ್ ಆಗಮನದ ಮೊದಲು ಸ್ವಚ್ಛಗೊಳಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ರಾಸಾಯನಿಕ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಹೆಚ್ಚಿದ ಉತ್ಪನ್ನದ ಬೆಲೆಯ ಕಾವು ಜೇಬಿಗೂ ಹಾನಿ

ಕಡಿಮೆ ಉಪ್ಪು ಉತ್ಪಾದನೆಯು ಪಾಲಿಯೆಸ್ಟರ್, ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್, ಗಾಜು, ರಾಸಾಯನಿಕಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಅಗತ್ಯ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳ ಮೇಲೆ ಕ್ಯಾಸ್ಕೇಡಿಂಗ್ ಪರಿಣಾಮವನ್ನು ಉಂಟು ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಹೆಚ್ಚಿದ ಉತ್ಪನ್ನದ ಬೆಲೆಯ ಕಾವು ಜೇಬಿಗೂ ತಟ್ಟಲಿದೆ. ದಿ ಹಿಂದೂ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ವರದಿಯ ಪ್ರಕಾರ, ಉಪ್ಪಿನ ಉದ್ಯಮವು ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಗಿ ಮತ್ತು ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ 5 ಲಕ್ಷಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಜನರಿಗೆ ಉದ್ಯೋಗವನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ. ಪ್ರಸ್ತುತ ಒಂದು ಟನ್ ಉಪ್ಪು ಉತ್ಪಾದನೆಗೆ ರೈತ ರೂ. 250 ರಿಂದ ರೂ. 300 ಗಳಿಸುತ್ತಾನೆ. ರೈತರ ಉಪ್ಪು ಉತ್ಪಾದನೆಗೆ ಕನಿಷ್ಠ ಬೆಂಬಲ ಬೆಲೆ ಇಲ್ಲ ಮತ್ತು ಅವರು ತಮ್ಮ ಉತ್ಪಾದನೆಗೆ ಕಡಿಮೆ ಬೆಲೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ.

ಉಪ್ಪಿಗೆ ಇಬ್ಬರು ಪೋಷಕರಿದ್ದಾರೆ

ರಾವಲ್ ದಿ ಹಿಂದೂಗೆ ಮಾತನಾಡಿ, ಉಪ್ಪು ಕೇಂದ್ರ ವಿಷಯವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಭೂಮಿ ರಾಜ್ಯದ ವಿಷಯವಾಗಿದೆ. ಉಪ್ಪಿಗೆ ಇಬ್ಬರು ಪೋಷಕರಿದ್ದು ಯಾರೂ ಉಪ್ಪನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿಲ್ಲ. ಸರ್ಕಾರಗಳು ಮತ್ತು ತಯಾರಕರ ಮೇಲೆ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ನಿಗದಿಪಡಿಸಬೇಕು. ಇಡೀ ದೇಶಕ್ಕೆ ಸಾಮಾನ್ಯ ನೀತಿಯಾಗಿ ನಮಗೆ ಹೊಸ ಉಪ್ಪು ಕಾಯಿದೆಯ ಅಗತ್ಯವಿದೆ ಎಂದಿದ್ದಾರೆ.

ಉಪ್ಪನ್ನು ಬ್ರಿಟಿಷರು ಗಣಿಗಾರಿಕೆ ಉತ್ಪನ್ನವೆಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದರು

ಭಾರತೀಯ ಉಪ್ಪು ತಯಾರಕರ ಸಂಘ (ಐಎಸ್ಎಂಎ) ಉಪ್ಪನ್ನು ಗಣಿಗಾರಿಕೆ ಉತ್ಪನ್ನದ ಬದಲಿಗೆ ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲು ಒತ್ತಾಯಿಸುತ್ತಿದೆ. ಉಪ್ಪನ್ನು ಬ್ರಿಟಿಷರು ಗಣಿಗಾರಿಕೆ ಉತ್ಪನ್ನವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿದ್ದರು. ಏಕೆಂದರೆ ಉಪ್ಪನ್ನು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ಮೊದಲು ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶದಿಂದ ಗಣಿಗಾರಿಕೆ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. 90 ಪ್ರತಿಶತದಷ್ಟು ಹಸಿ ಉಪ್ಪನ್ನು ಸೌರ ಬಾಷ್ಪೀಕರಣ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ಮೂಲಕ ಕೊಯ್ಲು ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಇಂದು ಸನ್ನಿವೇಶವು ಬದಲಾಗಿದೆ.

ಗಣಿಗಾರಿಕೆಯಿಂದ ಉಪ್ಪು ಉತ್ಪಾದನೆಯು ಕೇವಲ 0.5%

ಗಣಿಗಾರಿಕೆಯಿಂದ ಉಪ್ಪು ಉತ್ಪಾದನೆಯು ಕೇವಲ 0.5% ಆಗಿದ್ದರೆ, 99.5% ಉಪ್ಪು ಸಮುದ್ರದ ನೀರು ಅಥವಾ ಉಪ-ಮಣ್ಣಿನ ನೀರಿನಿಂದ ಉತ್ಪತ್ತಿಯಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ರಾವಲ್ ಹೇಳಿದರು. ಹೀಗಾಗಿ ಇದನ್ನು ಕೃಷಿ ಉತ್ಪನ್ನವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲು ಸಂಘವು ಒತ್ತಾಯಿಸುತ್ತಿದೆ ಮತ್ತು ಉಪ್ಪು ಉತ್ಪಾದನೆಯು ಋತುಮಾನದ ಉದ್ಯಮವಾಗಿದೆ ಎಂದು ರಾವಲ್ ಹೇಳಿದರು.

English summary

The salt industry in India faces many challenges to produce salt and meet market demand. Like other food crops, farmers are also in trouble with the lack of MSP